شهادت امام حسین علیه السلام
باده عشق تو همجنس شراب عطش است جان کـوثر نَـسَـبَت تـشنۀ آب عـطش است حاش لِلّه که دهـد دست ارادت بـه یـزیـــد آن امامی که دلش مست ثواب عطش است زائـر تـربـت خـونـیـن حـسیـن بـن علـی عطر شوری که ره آورد گلاب عطش است روز آشـوب شهـامت همه دیدند که عشق متجلّی است در آن دل که خراب عطش است رسم آن نیست که بر تشنه لبـان آب دهـند؟ مرگتان باد، مگر تـیغ جواب عطش است! نـهـراسـد ز دمِ تـیــغِ جـگــر ســوزِ عــدو آن که پیراهنش از جنسِ حبابِ عطش است آه و دردا که کنون روی زمین افتاده است دست عبّاس که شمشیـر شهاب عطش است یا رب این پیکـر غـلتـیده به خوناب جگـر کیست؟خورشید که درزیر سحاب عطش است یا حسین آن مه ظلمت شکن کرب و بلاست که سرش قاری آیات کـتاب عـطـش است کس چه بیند بجـز از چشم خدا بین حسین رخ دلدار که در زیر حجاب عـطش است درد غربت، تن خسته، ره بسته، دل چاک شرح تصویر بخون خفـتۀ قاب عطش است آن که هفتـاد و دو گل درقدم جانان ریخت سیـّد و قـافـله سـالار، جناب عـطـش است |